Teddy Scholten - Een Beetje*
Текст песни Een Beetje*
Ik wou dat je hart een kast was met een deurtje
En dat ik kon kijken in het interieurtje
Dan moest je oprecht zijn, goed of slecht, maar echt zijn
En dan zei je al gauw, als ik vroeg: "Ben je trouw?"
Een beetje, verliefd is iedereen wel eens, dat weet je
Je wilt verstandig zijn, maar dat vergeet je
Zodra je naar wat Amor fluistert, luistert
Dan weet je, dat wordt weer net zoiets als Faust en Greetje
Met rendez-vous'tjes in een klein cafeetje
En slent'ren in de maneschijn
Met rozengeur
En kussen bij het afscheid aan de deur
De nacht is blauw, je fluistert mond aan mond
Ik zweer je eeuwig trouw
Een beetje, verliefd was je wel meer, meneer, dat weet je
Je hart kwam wel eens meer op een ideetje
Dat speet je, maar ach weet je, soms vergeet je
Wel een beetje gauw je eedje van trouw
Maar toch ben ik blij dat mijn hart ook geen deur heeft
Want je weet nooit wat daar in het interieur leeft
Wel wil ik beloven, als we ons verloven
En je vraagt: "Ben je trouw?", zeg ik nooit tegen jou...
Met rozengeur
En kussen bij het afscheid aan de deur
De nacht is blauw, je fluistert mond aan mond
Ik zweer je eeuwig trouw
Een beetje, verliefd was je wel meer, meneer, dat weet je
Je hart kwam wel eens meer op een ideetje
Dat speet je, maar ach weet je, soms vergeet je
Wel een beetje gauw je eedje van trouw
* эта песня является победителем Евровидения 1959 года от Нидерландов.
Перевод песни Een Beetje*
Я хочу, чтобы твоё сердце было с маленькой дверцей,
Чтобы я смогла взглянуть на его внутреннее убранство.
Тогда бы тебе пришлось волей-неволей быть искренним, хорошим или плохим, но правдивым,
Когда я спросила бы тебя: "Верен ли ты мне?"
Да, каждый из нас хоть бы немножко влюблялся, ты знаешь,
Все хотят здраво мыслить, но теряют голову,
Как только Амур начинает нашёптывать на ушко,
А потом мы все становимся кем-то вроде Фауста и Гретхен,
Со всеми этими свиданиями в маленьких кафешках
И прогулками под луной.
С букетом роз,
И прощальный поцелуй уже в дверях.
Синими ночами мы шепчем друг другу
Клятвы вечной верности.
Знаете, господин, я всё-таки любила вас немножко больше,
А ваше сердце всегда было увлечено чем-то иным.
Это довольно больно, но, ах, что же поделать, вы же знаете,
Как быстро порой забываются наспех сказанные клятвы верности.
Но я так рада, что моё сердце без двери,
И ты никогда не увидишь интерьеры моей жизни,
Однако я была искренней, когда мы обручались,
И ты спрашивал: "Верна ли я тебе?" - тогда я промолчала...
С букетом роз,
И прощальный поцелуй уже в дверях.
Синими ночами мы шепчем друг другу
Клятвы вечной верности.
Знаете, господин, я всё-таки любила вас немножко больше,
А ваше сердце всегда было увлечено чем-то иным.
Это довольно больно, но, ах, что же поделать, вы же знаете,
Как быстро порой забываются наспех сказанные клятвы верности.