Moonsorrow - Unohduksen Lapsi
Текст песни Unohduksen Lapsi
Katkennut terä kädessäni,
verivana rinnallani.
Vain tyhjä huotra maahan tallattuna
seuraa kun lähden taas.
On vihollinen kaadettu,
voittamaton voitettu.
Veistettyä lihaani pelko jäytää.
Tuo viima hyytävä
nimeäni kuljettaa.
Punainen veri piirtää
merkin maahan routaiseen.
Vuoren rinnettä
huurre kapuaa.
Kuin hetkeään odottaen
laelle kotka vain jää.
Taas vaihtaa tuuli suuntaa,
se vainajia syleilee ja kivet murentaa.
On metsä autio
ja pilvet paenneet.
Katson henki höyryten
kun kaikki hiljalleen jäätyy.
Vain viima hyytävä
nimeäni kuljettaa.
Lopulta tiedän sen
mitä tulin täyttämään.
Vuoren rinnettä
taivas kuristaa.
Pelotta tarkkailee hän
jonka siivet vielä kantavat.
Yksin tuulta vastassa
seisoo orpo taistojen.
Siintää metsä keihäiden
rannassa taivaan punaisen.
Se raivo lailla ukkosen
silpoo rivit nöyrtyvien.
Sudet talosta kuoleman
suovat henkäyksen viimeisen.
Yksin tuulta vastassa
on lapsi tuon teurastuksen.
Ei vanhus sano sanaakaan,
vain haaskalinnut taivaalla tarinansa tuntevat.
Multaan hautaan kappaleet
raudan väsymättömän.
Matkan lopussa ei jäljelle jää mitään.
Vielä viima hyytävä
lauluani kuljettaa.
Merkki routaisessa maassa
aikaan katoaa.
Vuoren rinnettä
huurre kapuaa.
Kuin hetkeään odottaen
laelle kotka vain jää.
Siivet revitty mutta kynnet valmiina
loppunsa kohtaamaan.
Sodan maailmaa
pimeys kuristaa.
Pelotta tarkkailee hän
jonka silmät vielä näkevät.
Перевод песни Unohduksen Lapsi
Сломанный меч в моей руке,
Кровавая рана на груди.
Растоптаны пустые ножны на земле,
Эти воспоминания будут преследовать меня, когда я уйду.
Повержен враг,
Неизбежно поражение было.
Гноится от страха моя плоть.
Ледяной пронизывающий ветер
Разносит по свету имя моё.
Алой кровью
Помечена замёрзшая земля.
Склон горы
Весь инеем посеребрен,
В ожидании
Застыл неподвижный орёл.
Ветер меняет курс,
Окутывает мёртвых и разрушает камни.
Леса безмолвны,
Небо безоблачно.
Я вижу сквозь пар моего дыхания,
Как всё замерзает вокруг.
Ледяной пронизывающий ветер
Разносит по свету имя моё.
Я знаю, что именно
Меня ожидает в конце пути.
Склон горы
Задушен небом,
Со страхом в глазах
Наблюдает за мной крылатый орёл...
Один против ветра
Стоит сирота на поле битвы.
Лес копий виднеется
За красным горизонтом.
Этот гнев подобен буре,
Текут ровными потоками слёзы,
Волки из обители смерти
Чуют предсмертное дыхание.
Один против ветра
Стоит дитя сражений.
Старец ни слова не молвит,
И только стервятники его историю могут поведать.
В почву похоронены остатки
Неутомимого металла.
Ничто не вечно в конце пути.
Ледяной пронизывающий ветер
Продолжает дуть,
Метки на мёрзлой земле
Исчезают со временем.
Склон горы
Весь инеем посеребрен,
В ожидании
Застыл неподвижный орёл.
Порваны крылья его, но когти
Наготове.
Мир кровопролития
Душит мрак,
Страх застыл в тех глазах,
Что ещё могут видеть.